تأثیر ورزش منظم صبحگاهی با شدت متوسط بر برخی شاخص‌های دستگاه ایمنی افراد میانسال

مقدمه: هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی اثر 8 هفته ورزش صبحگاهی بر ایمونوگلوبولین A بزاقی (S-IgA) و کورتیزول سرم و رابطه‌ی بین آنها در افراد میانسال بود. مواد و روش‌ها: 30 مرد غیر فعال سالم 30 تا 50 ساله (با میانگین قد 06/175 سانتی‌متر و وزن 43/77 کیلوگرم) به طور تصادفی انتخاب�و به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت 8 هفته و هفته‌ای 3 جلسه در ساعت 6 صبح ورزش صبحگاهی را با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا کردند و گروه شاهد فعالیت عادی روزمره‌ی خود را انجام دادند. نمونه‌های خون و بزاق (کورتیزول سرم و s-IgA) به صورت ناشتا در روز قبل از ورزش و در روز ورزش پس از پایان برنامه‌ی تمرینی در زمانی یکسان (9 صبح) جمع‌آوری شدند. اطلاعات و داده‌های به دست آمده با استفاده از روش‌های آماری تی مستقل و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری برای رد یا قبول فرضیه‌ها 05/0P< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یک دوره‌ی 8 هفته‌ای ورزش صبحگاهی موجب افزایش معنی‌دار در غلظت IgA بزاقی گروه آزمون شد (05/0p<) در حالی که تغییری در گروه شاهد به وجود نیامد. هیچ‌گونه تغییری در سطح کورتیزول پلاسمای خون آزمودنی‌های دو گروه مشاهده نشد. بین غلظت IgA بزاق و کورتیزول سرم همبستگی معنی‌داری مشاهده نشد (011/0=r). نتیجه‌گیری: هشت هفته ورزش منظم با شدت متوسط در صبح می‌تواند موجب بهبود برخی از شاخص‌های دستگاه ایمنی مخاطی s-IgA) ( در افراد میانسال شود.